غلامحسین سرود

(تو 1273 ش)، مولف، فرهنگ‏نویس و شاعر، متخلص به سرود. وى اهل محال اراك بود كه در تهران متولد شد. از طرف مادر نواده‏ى میرزا محمدعلى متخلص به ناطق از شعراى زمان سلطنت شاه سلطان حسین صفوى محسوب مى‏شود. سرود مقدمات و مبانى علوم و ادبیات را نخست با اسلوب قدیم نزد استادان فن آموخت و سپس در مدارس جدید به تحصیل علم و زبانهاى مختلف پرداخت. در ادبیات غرب نیز تحقیق و تفحص بسزا نمود و با دانستن زبانهاى فرانسه، انگلیسى، آلمانى، تركى و عربى در ادبیات خارجى، علوم ادبى و زبانشناسى و مباحث مالى و اقتصادى صاحب مطالعات و نظرات ذى قیمت بود. سرود از سن دوازده سالگى به شاعرى و سخن‏سرایى پرداخت ولى علاقه‏اى به جمع‏آورى اشعارش نداشت. اشعار موجود سروده‏هاى وى از سنین سى به بعد مى‏باشد كه عده‏ى كمى از آنها در كتب و مجلات ادبى انتشار یافته است. سرود از نظر خدمات دولتى فردى نظامى بود و تا رتبه‏ى سرتیپى ارتقاء پیدا كرد. از آثار وى: «فرهنگ لغات عربى مصطلح در زبان فارسى»؛ «مجموعه‏ى امثال انگلیسى، فرانسه، آلمانى، تركى، عربى با مرادفات فارسى»، در پنج مجلد.